My meal is the chief of tomorrow's breakfast

Are we surviving to survive?
Do we eat just to eat more
the other inevitably approaching day?
Do we taste the lush tastes just to taste?
We taste the food
even when it turns out quite tasteless
or scarcely tasty.

 Will you sulk when I'll tell you
that you sulk for the sake
of sulkiness of yours?
Will you call me a hypocrite
if it's myself who I cite?

Is there something to it all
an elucidation worth sheding a thought?
Is there something besides what is
while it is, while it still exists? 

تأمل

Inhale and exhale
Saya ingin terbang
Les ailes m'enlèvent
Szybuję oddechem

Tylko na papierze

Słyszę i czuję i wspominam
Ojczyznę drogą - zapach jej wód
Północnego wiatru dreszcz
Bajdy i baśnie drzew
Dumnie swe pnie ku niebu pnące

Lękam się o Nią
O Tatry, co runąć mogą
I pogrzebać dziatwę swą
Marszem armijców
Wykorzenione

Lękam się o puszcze
Co spłonąć mogą
Ogniem cudzego interesu

Lękam się o Naród
Wojnę znający z dziadów
Czarno-białych opowieści

Lękam się i patrzę w niebo
Szukając tam kogoś...
Lub warkotu
czegoś...

***

O tym, co być może,
mówili tylko na papierze

Rzeźnik; Butcher

Rękę mi ściska czuła dłoń rzeźnika
On się uśmiecha, pyta jak życie?

Na ilu karkach położył swe palce
Ile litrów posoki przecedził?

Krew w nim buzuje, gdy powinność swą czyni
Czy zimny jest jak maszyna, co precyzją słynie? 

Patrzy na mnie swymi mądrymi oczami
I dzień pogodny sławi ciepłymi słowami 

A mnie nurtuje to jedno pytanie
Czy ręka ta zabija, czy karmi raczej?

---

​A butcher's hand tenderly embraces mine,

and then he smiles, asking, "how is life?"

How many necks have his fingers touched?

How many litters of gore has he splashed?

Blood gurgles within him while he does his duty,

or is he frigid like a machine, famous for her craft rather mucky?

He looks at me with his eyes so wise,

a sunny day with hearty words eager to praise.

And yet this question bothers me deeply:

Does his hand slay or does it feed thee?